ZAKON O POREZIMA NA IMOVINU U CRNOJ GORI

ZAKON

O POREZIMA NA IMOVINU

(Objavljen u "Sl. listu RCG", br. 3/92, 30/93, 3/94, 42/94, 20/95, 22/95 i 45/98)

OPŠTA ODREDBA

Član 1.
Ovim zakonom se uvode u uređuju porez na imovinu, porez na nasleđe i poklon i porez na promet nepokretnosti i prava.

Dio prvi

POREZ NA IMOVINU

Član 2.
Porez na imovinu plaća se na sljedeća prava na nepokretnostima:
1) pravo svojine;
2) pravo plodouživanja;
3) pravo upotrebe i pravo stanovanja;
4) pravo korišćenja po osnovu tajm-šeringa;
5) pravo dugoročnog zakupa.
Nepokretnostima, u smislu stava 1 ovog člana, smatraju se: zemljište, stambene i poslovne zgrade, stanovi, poslovne prostorije, garaže, zgrade i prostorije za odmor i rekreaciju i drugi građevinski objekti.
U slučaju kad na nepokretnosti postoji neko od prava iz stava 1 tač. 2) do 5) ovog člana, porez na imovinu se plaća na to pravo, a ne na pravo svojine.
Dugoročnim zakupom, u smislu stava 1 tačka 5) ovog člana, smatra se zakup nepokretnosti za period duži od pet godina.

Član 3.
Obveznik poreza na imovinu je pravno i fizičko lice koje je imalac prava navedenih u članu 2. ovog zakona na nepokretnostima koje se nalaze na teritoriji Republike Crne Gore (u daljem tekstu: Republika).
Obveznik poreza na imovinu je pravno i fizičko lice koje je bez odobrenja nadležnog organa podiglo ili steklo takvu nepokretnost.
Ako više pravnih ili fizičkih lica ostvaruje jedno od prava iz člana 2. ovog zakona na istoj nepokretnosti, poreski obveznik je svako od njih, srazmjerno udjelu.

Član 4.
Osnovica poreza na imovinu je tržišna vrijednost nepokretnosti iz člana 2 ovog zakona, na dan 31. decembra godine koja prethodi godini za koju se utvrđuje i plaća porez na imovinu, ako ovim zakonom nije drukčije uređeno.
Osnovica poreza na imovinu na prava iz člana 2 stav 1 tač. 2) do 5) ovog zakona je polovina tržišne vrijednosti nepokretnosti na koju se odnosi to pravo.
Osnovica poreza na imovinu kod poljoprivrednog i šumskog zemljišta, u smislu ovog zakona, je iznos godišnjeg katastarskog prihoda od tog zemljišta.
Osnovica poreza na imovinu kod poljoprivrednog i šumskog zemljišta i drugih nepokretnosti poreskog obveznika koji vodi poslovne knjige je vrijednost nepokretnosti utvrđena u njegovim poslovnim knjigama, u skladu sa propisima.
Za nepokretnost izgrađenu u toku godine za koju se utvrđuje i plaća porez na imovinu, osnovica poreza je tržišna vrijednost odgovarajuće nepokretnosti na dan 31. decembra godine koja prethodi godini za koju se utvrđuje porez na imovinu.
Visinu tržišne vrijednosti nepokretnosti utvrđuje nadležni poreski organ, s tim što se ona svake godine umanjuje za amortizaciju propisanu nomenklaturom sredstava za amortizaciju, a najviše do 60%.

Član 4a
Tržišna vrijednost nepokretnosti iz člana 4 ovog zakona utvrđuje se primjenom osnovnih i korektivnih elemenata.
Osnovni elementi su:
1) korisna površina;
2) prosječna tržišna cijena kvadratnog metra odgovarajućih nepokretnosti na dan 31 decembra godine koja prethodi godini utvrđivanja poreske obaveze, a prema podacima nadležnih republičkih organa za poslove stanovanja.
Korektivni elementi su:
1) lokacija nepokretnosti;
2) kvalitet nepokretnosti;
3) drugi elementi koji utiču na visinu tržišne vrijednosti nepokretnosti.
Način i metodologiju utvrđivanja poreske osnovice iz člana 4 ovog zakona bliže uređuje Ministarstvo finansija u saradnji sa Direkcijom javnih prihoda.
Podaci iz stava 1 tačka 2) ovog člana dostavljaju se nadležnom poreskom organu najkasnije do kraja februara godine za koju se utvrđuje porez.

Član 5.
Obaveza po osnovu poreza na imovinu nastaje danom sticanja prava, odnosno danom početka korišćenja, osposobljavanjem, izdavanjem upotrebne dozvole ili omogućavanjem korišćenja imovine na drugi način.

Član 6.
Stopa poreza na imovinu je proporcionalna.
Svaki predmet prava iz člana 2 ovog zakona posebno se oporezuje.

Član 7.
Stopa poreza na imovinu za stambene zgrade i stanove iznosi 0,25% na osnovicu iz člana 4 ovog zakona.
Porez na imovinu za stambene zgrade ili stanove u kojima stanuju obveznik ili članovi njegovog domaćinstva umanjuje se za 30% u odnosu na iznos utvrđen primjenom stopa iz stava 1. ovog člana.
Umanjenje iz stava 2. ovog člana povećava se za svakog člana domaćinstva za 10%, s tim da ukupno umanjenje ne može preći 70%.
Pod domaćinstvom se, u smislu ovog zakona, podrazumijeva zajednica života, privređivanja i trošenja ostvarenih prihoda.
Porez na stambene zgrade i stanove površine do 60 m2, koji nijesu na građevinskom zemljištu, odnosno na zemljištu u gradskom području i ne daju se u zakup, a u kojima stanuju samo lica starija od 60 godina, umanjuje se za 75%.

Član 8.
Stopa poreza na imovinu na zgrade i stanove za odmor i rekreaciju i zgrade i stanove koji se povremeno koriste iznosi 0,5%.

Član 9.
Stopa poreza na imovinu na prava na poljoprivredno i šumsko zemljište čija se osnovica poreza utvrđuje po članu 4 stav 3 ovog zakona iznosi 2%.
Stopa poreza na zemljište iz stava 1 ovog člana koje se ne koristi u skladu sa zakonom iznosi 4%.
Stopa poreza na imovinu na prava na poljoprivredno i šumsko zemljište čija se osnovica poreza utvrđuje po članu 4 stav 4 ovog zakona iznosi 0,45%.
Nadležni organ za poslove poljoprivrede dužan je da dokaz o korišćenju zemljišta iz stava 2 ovog člana dostavi nadležnom poreskom organu po obveznicima, najkasnije do 28. februara tekuće godine.

Član 10.
Stopa poreza na imovinu za poslovne zgrade, djelove zgrada, poslovne prostorije i garaže iznosi 0,20% na utvrđenu osnovicu iz člana 4. ovog zakona.
Izuzetno od odredbe stava 1. ovog člana, stopa poreza na proizvodne hale iznosi 0,10% na utvrđenu osnovicu iz člana 4. ovog zakona.

Član 11.
Porez na imovinu ne plaća se na:
1) stanove, stambene zgrade i ostale građevinske objekte koje koriste domaćinstva kojima je prihod od poljoprivredne djelatnosti jedini izvor prihoda;
2) zemljište koje je u državnoj svojini a ne izdaje se u zakup, odnosno ne služi za ostvarivanje prihoda (ulice, parkovi, nacionalni parkovi, šume, ako nijesu u ekonomskoj eksploataciji i dr.);
3) zgrade koje koriste republički i organi lokalne samouprave, a koje ne služe za ostvarivanje prihoda;
4) zgrade i zemljište stranih diplomatskih i konzularnih predstavništava, pod uslovom reciprociteta;
5) zgrade koje su u svojini crkava, hramova, manastira, džamija i vjerskih organizacija ili koje se koriste za obavljanje vjerskih obreda ili za stanovanje njihovih službenih lica, pod uslovom da se od njih ne ostvaruje prihod;
6) zgrade i zemljišta koja se koriste za prosvjetne, kulturne, socijalne, naučne, zdravstvene, humanitarne i sportske svrhe, kao i prostorije koje se koriste za rad likovnih umjetnika, osim onih zgrada, djelova zgrada i zemljišta od kojih se ostvaruje prihod;
7) ekonomske zgrade u poljoprivredi;
8) poljoprivredno zemljište koje se ponovo privodi namjeni poljoprivredne proizvodnje u roku od pet godina;
9) puteve, luke, pruge i aerodrome i objekte koji su njihov sastavni dio i ne služe za ostvarivanje prihoda;
10) objekte javnih komunalnih preduzeća;
11) brane (akumulacije) za